Μία ορθή κίνηση ήταν η δημοσιοποίηση των Πόθεν Έσχες του τρέχοντος έτους των βουλευτών ωστόσο δεν κράτησε πολύ. Θα ήταν περισσότερο ορθό να υπάρξει ανάρτηση του πόθεν έσχες των βουλευτών από την πρώτη μέρα της θητείας τους στη βουλή μέχρι και μία τετραετία μετά την αποχώρηση τους από αυτή ώστε οι πολίτες να ξέρουν ποιοι έφυγαν με τις “τσέπες γεμάτες”.
Επίσης σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία πρέπει να υπάρχουν αναρτημένα σε εμφανές σημείο στο διαδίκτυο (ιστοσελίδα δήμου ή περιφέρειας) τα Πόθεν Έσχες των Περιφερειαρχών, Αντιπεριφερειαρχών, Δημάρχων, Αντιδημάρχων, των προέδρων των Περιφερειακών και Δημοτικών Συμβουλίων και των διαφόρων οργανισμών διαφορετικά θα υποστούν τις κυρώσεις του νόμου. Κάνοντας μια “βόλτα” στις ιστοσελίδες αρκετά από αυτά τα στοιχεία απουσιάζουν. Μήπως οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να κάνουν έλεγχο για τον αν τηρείται η νομοθεσία; Θα ήταν καλό να αναρτηθούν και το πόθεν έσχες των συνδικαλιστών έτσι ώστε να γνωρίζουν όλοι την μεταβολή των περιουσιακών στοιχείων των συνδικαλιστών και για να μην υπάρχει καμία υπόνοια.
Στη χώρα μας υπάρχουν εκατοντάδες σύλλογοι (πολιτισμικοί, περιβαλλοντολογικοί κ.α.), οργανώσεις και οι γνωστές πλέον Μη Κερδοσκοπικές Οργανώσεις (ΜΚΟ). Στους δρόμους κυκλοφορούν αρκετοί οι οποίοι ζητούν την οικονομική ενίσχυσή για το σύλλογο ή την οργάνωση τους. Έχει αναρωτηθεί κανείς αν όντως υπάρχουν αυτοί οι σύλλογοι που εκπροσωπούν αυτά τα άτομα; Και αν ναι, πως θα αναζητήσει κανείς πληροφορίες για αυτούς; Ο παγκόσμιος ιστός μπορεί να παρέχει πληθώρα πληροφοριών ωστόσο δεν παρέχει καμία αξιοπιστία για αυτές. Επίσης κρατικές χορηγίες δίνονται σε ΜΚΟ και συλλόγους και τις περισσότερες φορές δυστυχώς κάτω από αδιαφανείς διαδικασίες.
Θα πρέπει λοιπόν να υπάρξει πλήρης καταγραφή των συλλόγων, οργανώσεων και ΜΚΟ οι οποίοι έχουν νομική υπόσταση και να αναρτηθεί ο κατάλογος αυτός στο διαδίκτυο. Επίσης θα πρέπει να αναρτηθούν τα πλήρη στοιχεία τους. Σε όποιες από αυτές έχει αποδοθεί κρατική επιχορήγηση οποιασδήποτε μορφή θα πρέπει να αναγράφεται λεπτομερώς καθώς και το πώς απορροφήθηκαν αυτές έτσι ώστε να υπάρχει και ο έλεγχος. Θα πρέπει επιτέλους να υπάρξει διαφάνεια και να λογοδοτήσουν αυτοί που παίρνουν κρατικά χρήματα.
Στην χώρα μας έχουν δημιουργηθεί μέσα σε αρκετούς οργανισμούς αρκετοί σύλλογοι οι οποίοι αριθμούν λίγα μέλη. Για παράδειγμα εκτός από τον σύλλογο εργαζόμενων στον ΟΤΕ υπάρχει και σύλλογος εργαζομένων πληροφορικών ΟΤΕ και πάει λέγοντας με την ύπαρξη συλλόγων ακόμα και με μόνο 100 άτομα. Θα πρέπει και σε αυτούς να υπάρξει μία καταγραφή και ανάρτηση στο διαδίκτυο των συλλόγων (ΟΤΑ, ΔΕΚΟ κ.α.) που έχουν νομική υπόσταση καθώς και να δημοσιοποιηθούν όλες οι επιχορηγήσεις που παίρνουν. Η ενοποίηση τους σε ολοκληρωμένους συλλόγους στους οποίους θα συμμετέχουν εργαζόμενοι από κάθε κατηγορία είναι ίσως μια καλή λύση.
Αν θέλουμε πραγματικά να υπάρξουν συνδικαλιστικές οργανώσεις που να εκπροσωπούν τα δικαιώματα των εργαζομένων και όχι τα κομματικά συμφέροντα των κομμάτων που τους υποστηρίζουν θα πρέπει η ανάδειξη να γίνεται με ενιαίο ψηφοδέλτιο και όχι μέσα από κομματικά ψηφοδέλτια. Μία διαπίστωση που ενισχύει την παραπάνω πρόταση είναι ότι οι περισσότεροι που έχουν διατελέσει σε κάποιο συνδικαλιστικό όργανο μετά από λίγο φιγουράρουν στα ψηφοδέλτια των κομμάτων.
Σαφώς ο συνδικαλισμός είναι δικαίωμα των εργαζόμενων αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει πραγματικός συνδικαλισμός στα πλαίσια της λογικής και όχι στα πλαίσια της κομματικής γραμμής.
Ντάνης, Γ. «Τρία θέματα στα οποία το διαδίκτυο μπορεί να γίνει εργαλείο διαφάνειας της κοινωνίας μας » Εφημ. Θεσπρωτών … Διαβούλευση 86 (Ηγουμενίτσα), 28/05/2012, σελ. 11
